İlkokul 4. sınıfta kendine sir dedirten sorunlu bir ingilizce hocamız vardı. Sorunlu evet fazla duygusaldı. Ben de duygusal adamları severim. Bu arkadaş 1. dönemde karneye 3 ler 4 ler dizmişti. Bütün sınıf ağlıyordu, sonradan öğrendiğim bir şekilde herkesin annesi babası sitem ediyordu hocaya... Ben rahattım, 4'ü hak etmiştim ve almıştım. Sınıftaki en iyi not ortalamasına sahip olmama rağmen...
2. dönemde yine sınıfın en yüksek not ortalamasını tutturdum. Bu dönem daha da kötüydü. Çeşitli arkadaşlarım çeşitli nedenlerle notların yarısını kaçırmıştı. Karnede ise hoca bize sözde sürpriz yapmıştı. Herkesin karnedeki notu 5'ti... Bir tek bir tek benim 4'tü . O an sınıftaki herkes o adama kızdı. Ama tabi damdan düşen bendim onlar 10 dakika sonra unuttu. Ben o gün sir (sör) ' ün makamına gidip olayı sordum. O sadece öyle mi olmuş dedi. Böyleydi işte ilk dönem kaderine razı olan çocuğu bir paçavra gibi fırlatıp atmıştı. Adamdan saymamıştı. O günden sonra her şeye her şeye itiraz eden bir insan oldum. Beni derinden etkiledi bu olay... Tabi olarak insanlara güvenim sarsıldı. Beni kökten değiştirmişti bu olay....
Son olarak Sir sana Aynadan'Severek Ayrılanlar' gelsin. Evet senin hikayeni unutmadım. O 5 verdiğin çocuklar unuttu ama ben unutmadım. Ah italyanlar!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder