Telefonla hemen 112 aradı. Televizyondaki otoritenin yıllardır bilmediğini iddia ettiği numarayı yani. Bu numarayı bilmeyen insanların olabileceğine inanmıyordu ancak bu kadar bunu bilmiyorsunuz size öğretelim dayatmacılığı canını sıkıyordu. Ambulans hemen gelmişti. Ağır yaralı işsiz arkadaşı için belki iyi belki de kötü olmuştu bu hızlı geliş... Onunla birlikte ambulansa bindi.
Şimdi sırasıyla yapması gerekenleri düşündü. Öncelikle adamın ailesine haber vermeliydi elbette... Haftasonu asansörde bir çok karşılaştığı o gülmeyen kadını hatırladı ve belki de bu şekilde hatırlayışının sebebi adamın intiharını sebep bulma çabasıdır. Kesinlikle bir sebep arıyordu. Adamın telefonunu aldı. Şimdi karısın araması gerekiyordu. Bakındı rehbere. Tabii ki aşkım diye kaydetmemişti veya belli bir belirteçle belirlenmemişti. Son arananlardan Rabia diye tahmin etti. Şansı yaver gitmişti ah yada istatistik. Yeni yaşamında buna şans demeyi tercih edeceğini biliyordu.
Karısına açıklamayı yaptı ama kaba üslubu daha bir yere gitmemişti. Gayet kaygılandırıcı yatıştırıcı yönden yoksun bir açıklamaydı. Etkili de olmuştu kadın onlardan önce varmıştı hastaneye. Her şeyin bir sebebi var diye düşündü. Eğer o konuşmayı olması gerektiği gibi yapsa kadın daha geç ulaşacaktı ve bir sürü bilmediği soru ile uğraşacaktı. İnsanlar hayatını kolaylaştırıyordu işte.
Adamın karısı hiç te suratsız değildi. Kocasının girişimi görece başarılı olmasına rağmen 30'la giden bir araba insanı ne kadar öldürebilir ki. Bunun doktorcası duyunca kadının gülüşün bu yüzde iğreti durmadığını gördü. Sonra fark etti kadının kırık köpek dişini. O diş onu gülmekten alıkoyuyor bunu anladı. İnsanların gülüşünün etkili olması için muntazam bir gülüşe sahip olması gerekmediğini görmesi iyi gelmişti. Teşekkürünü de aldıktan sonra oradan ayrılma vaktinin geldiğiniz anlamıştı.
Evine vardığında annesini aradı ve akşam yemeğine bir tabak kaptı. Başarılıydı insanlar sayesinde o suni İŞ başarılarının boş olduğunu hissetti. Yada belki dünyanın en pargmatik insanı olduğunu. Ne pragmatiği canım bu gün bir adamın hayatını kurtarmıştı. Üstelik kimsenin bilmediği hızır acili arayarak. İyi bir insan olduğunu düşünüyordu. Güzel giyinmeliydi. Yada spor giyinmeliydi annesi önünde genç görünmek iyiydi bu mutlu ederdi onu. Odasına doğru yola koyuldu
Devam Edecek
Başı için:
http://cepli.blogspot.com.tr/2014/06/bir-humanistin-dogusu.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder